Autismeweek
Iedere week is het "Au, 't is me - week" en van 31 maart tot en met 7 april is het Autismeweek. Op 2 april was het zelfs Wereld Autismedag.
In vele plaatsen werden diverse lezingen, workshops en filmavonden georganiseerd. Om mensen te informeren en of vermaken. Hulpverleners, maatjes, partners, vrienden, familie en ... oh ja .... ook mensen met autisme.
Wat mensen met autisme, ook wel autisten genoemd, zelf vinden van de Autismeweek? Hoe communiceert u met iemand in een rolstoel?
Ik, maar dit zal wel onbetrouwbaar zijn omdat ik autisme heb, praat mét de persoon in de rolstoel. Zoals ik ook praat mét iemand die het syndroom van down heeft. In plaats van OVER de persoon te praten met de begeleider die achter de rolstoel staat (om te duwen) of naast de persoon met down.
Veel mensen met autisme voelen zich nu als een persoon in een rolstoel of iemand met het downsyndroom: er wordt niet met hen gepraat, er wordt niet naar het geluisterd. Ook niet in de week die als titel 'Luisteren naar autisme' heeft.
Nóg meer autisten hebben het gevoel alsof zij allemaal op een hoop worden geveegd. Dat men doet alsof iedereen met autisme zich op dezelfde manier gedraagt, dezelfde kwaliteiten heeft en ook de zelfde problemen heeft óf veroorzaakt. Ja, ja ... autisme wordt vaak gezien als vervelend. Niet alleen voor de persoon die autisme heeft maar zeker ook voor de maatschappij. Niet sociaal, niet empathisch, niet communicatief ingesteld, weinig tot geen gevoel voor humor, tunnelvisie.
Nog even en het is besmettelijk en slecht voor het milieu. Oplossingen bedenken zonder met belanghebbenden in gesprek te gaan? Wij praten toch met familie, vrienden etc. Ja, je vergeet (negeert) echter de persoon voor wie het belang het grootst is: de persoon met autisme. Over een autistische aanpak gesproken.
Oh wacht ... dat is én een negatieve uitspraak over autisme én niet van toepassing op alle personen met autisme. Wanneer nu iemand met autisme klaagt is het natuurlijk heel makkelijk om te stellen dat de autist overprikkeld is. En daarom in het 'rood' zit. Geef hem/haar een time-out zodat 'ie uit de meltdown / freeze komt en weer leuk "meedoet". Bied vooral aan om "gezellig" samen een bakkie te doen. "Misschien" wordt er door de persoon met autisme te emotioneel gereageerd wordt er geopperd. Dus ... we voelen wél emoties?
Zelf geef ik er prioriteit aan om mij gelukkig te voelen. Aangezien ik nog niet zo lang (anderhalve maand) geleden de diagnose gesteld heb gekregen is het voor mij nog een beetje vaag wat het voor MIJ betekent. Wat heb ik? Wat voel ik? Wat doe ik op welk moment en waarom? Daarop ligt de focus Niet of iemand denkt dat mijn ervaring gelijk is aan die van anderen met autisme. Ik spreek bij voorkeur niet van lotgenoten want het is geen noodlottig iets.
Onbeantwoorde liefde is dat voor mij wel. Maar dat zal niet zijn omdat ik autisme heb.
In vele plaatsen werden diverse lezingen, workshops en filmavonden georganiseerd. Om mensen te informeren en of vermaken. Hulpverleners, maatjes, partners, vrienden, familie en ... oh ja .... ook mensen met autisme.
Wat mensen met autisme, ook wel autisten genoemd, zelf vinden van de Autismeweek? Hoe communiceert u met iemand in een rolstoel?
Ik, maar dit zal wel onbetrouwbaar zijn omdat ik autisme heb, praat mét de persoon in de rolstoel. Zoals ik ook praat mét iemand die het syndroom van down heeft. In plaats van OVER de persoon te praten met de begeleider die achter de rolstoel staat (om te duwen) of naast de persoon met down.
Veel mensen met autisme voelen zich nu als een persoon in een rolstoel of iemand met het downsyndroom: er wordt niet met hen gepraat, er wordt niet naar het geluisterd. Ook niet in de week die als titel 'Luisteren naar autisme' heeft.
Nóg meer autisten hebben het gevoel alsof zij allemaal op een hoop worden geveegd. Dat men doet alsof iedereen met autisme zich op dezelfde manier gedraagt, dezelfde kwaliteiten heeft en ook de zelfde problemen heeft óf veroorzaakt. Ja, ja ... autisme wordt vaak gezien als vervelend. Niet alleen voor de persoon die autisme heeft maar zeker ook voor de maatschappij. Niet sociaal, niet empathisch, niet communicatief ingesteld, weinig tot geen gevoel voor humor, tunnelvisie.
Nog even en het is besmettelijk en slecht voor het milieu. Oplossingen bedenken zonder met belanghebbenden in gesprek te gaan? Wij praten toch met familie, vrienden etc. Ja, je vergeet (negeert) echter de persoon voor wie het belang het grootst is: de persoon met autisme. Over een autistische aanpak gesproken.
Oh wacht ... dat is én een negatieve uitspraak over autisme én niet van toepassing op alle personen met autisme. Wanneer nu iemand met autisme klaagt is het natuurlijk heel makkelijk om te stellen dat de autist overprikkeld is. En daarom in het 'rood' zit. Geef hem/haar een time-out zodat 'ie uit de meltdown / freeze komt en weer leuk "meedoet". Bied vooral aan om "gezellig" samen een bakkie te doen. "Misschien" wordt er door de persoon met autisme te emotioneel gereageerd wordt er geopperd. Dus ... we voelen wél emoties?
Zelf geef ik er prioriteit aan om mij gelukkig te voelen. Aangezien ik nog niet zo lang (anderhalve maand) geleden de diagnose gesteld heb gekregen is het voor mij nog een beetje vaag wat het voor MIJ betekent. Wat heb ik? Wat voel ik? Wat doe ik op welk moment en waarom? Daarop ligt de focus Niet of iemand denkt dat mijn ervaring gelijk is aan die van anderen met autisme. Ik spreek bij voorkeur niet van lotgenoten want het is geen noodlottig iets.
Onbeantwoorde liefde is dat voor mij wel. Maar dat zal niet zijn omdat ik autisme heb.
Reacties
Een reactie posten