Gemis

Mijn vader woont sinds 18 mei in een verpleeghuis. Dit vanwege Alzheimer. Ik mis hem. Vanwege het coronavirus is bezoek niet welkom in het verpleeghuis. Al komt hier per 2 juni verandering in. Eerst 1 vaste bezoeker, daarna (juli) zijn meer bezoekers per bewoner welkom.

Omdat ik inmiddels al bijna 20 jaar geleden de ouderlijke woning heb verlaten zag ik mijn ouders als we bij elkaar op bezoek gingen: ik bij mijn ouders of mijn ouders bij mij.

Hoe moet het zijn als je jarenlang dag in, dag uit met iemand hebt samengeleefd en hem/haar moet missen? Mijn moeder heeft afscheid moeten nemen van mijn vader (wat al vreselijk is) en mag hem voorlopig niet bezoeken. Ik heb enorm met haar te doen. Aanstaande dinsdag, 26 mei, zijn ze 53 jaar met elkaar getrouwd. Dit zal een emotionele dag zijn voor beiden. Mijn moeder gaat naar mijn vader toe, en ze zullen elkaar dan spreken vanuit de tuin (mijn vader) of vanaf de stoep (mijn moeder). Wat gun ik het die lieverds om elkaar te kunnen knuffelen.

Het is stil in het huis waar mijn moeder nu alleen woont. Zij heeft het er, soms zichtbaar, moeilijk mee dat haar man, haar maatje, noodgedwongen is verhuisd.

Omdat mijn vader nauwelijks meer praat is het lastig om te vernemen hoe bedroefd hij is. Maar het zal voor hem toch ook niet makkelijk zijn om niet meer samen te wonen met zijn vrouw?