Lekker buiten spelen, gezellig buiten zitten

Het is vandaag, op de laatste dag van maart 2018, prachtig lenteweer. Het zonnetje schijnt en de temperatuur is aangenaam. Tot zover dit actuele weerbericht.

Is het zo dat je tegen een kind met autisme niet moet zeggen "ga lekker buiten spelen" maar "wij gaan vanmiddag van 13:30 tot 16:00 uur naar het park, jij gaat dan met (namen) op het klimrek of van de glijbaan en (namen) zitten op het bankje naast de zandbak"?

Een tijdje terug zag ik een aflevering van 'Het is hier autistisch'. In deze aflevering vertelt een vrouw dat zij heeft geleerd hoe zij met haar man dient te communiceren wil hij snappen wat zij zegt én doen wat zij "verlangt".

In plaats van te vragen "kom je gezellig buiten zitten?" is het nu "van 10:00 tot 10:30 uur kom jij met mij een kop koffie drinken, daarna mag jij weer naar jouw kamer om achter jouw computer te gaan zitten".

Dit zal voor sommige mensen met autisme prettig zijn. Maar zó gedetailleerd hoeft het voor mij nu ook weer niet! Terwijl ik het wél fijn vind als een boodschap concreet is. Als ik vraag waarom iets gebeurt is, geef dan niet als antwoord "het kan zijn dat een medewerker geld in eigen zak heeft gestoken" of "misschien heeft een medewerker eerst kaarten van zijn eigen geld betaald". Dan draai je om de brei heen, dan verzin je uitvluchten om maar niet te hoeven toegeven dat er door jouw club geld is verduisterd ten nadele van mijn clubje.

De verwachting is dat het na 2e paasdag (op dinsdag, woensdag én donderdag) mooi weer zal zijn. Dan kan ik, in de vrije uurtjes, gezellig buiten zitten. Als een kat lekker relaxen in het zonnetje.