Gemis

Het instellen van de avondklok, de vraag is niet óf dit wordt ingevoerd maar wanneer en welke onmogelijkheden het met zich meebrengt, zal er voor zorgen dat ik mijn vriendin nauwelijks meer kan ontmoeten.

De afgelopen maanden(en) zag ik haar net iets minder dan 1x per twee weken. Omdat ik voor mijn werk naar kantoor ga, kon dat alleen in de namiddag en avond.

In december heb ik extra uren gewerkt. Daardoor was het in die periode nóg moeilijker om af te spreken. Na een lange werkdag was ik vermoeid. Opgeteld bij de problemen waar mijn vriendin mee kampt vormde het een flink obstakel.

De avondklok is een horde die mijn huis tot een zo goed als onneembare vesting maakt. Ze kan niet blijven voor het avondeten, want ze is te lang onderweg terug naar huis. 

Voor twee personen die kampen met een depressie (mede) als gevolg van de coronacrisis moeilijk om te verteren. Op onze borden ligt al te veel stront! 

Er is geen aandacht voor psychische/mentale problemen. Geestelijke gezondheidszorg, shiatsu, alternatieve geneeswijzen .... het is allemaal stopgezet. Want het is niet erg als mensen op psychisch vlak ziek zijn/worden. Wat tussen de oren zit wordt al decennia ontkend als ziekte(s). "Stel je niet aan!" zo luidt de boodschap die vaak wordt uitgesproken. Gevraagd en nog veel vaker ongevraagd wordt het 'advies' gegeven om niet te zeiken.