Werk en werken

Vanmiddag een van mijn vriendinnen geholpen met een sollicitatie. Toen zij 's middags het formulier wilde invullen op de website kon dat niet meer. De pagina bestond niet meer, de vacature is vervuld. Ik heb haar geadviseerd om een e-mail te sturen. Om aan te geven dat ze net de sollicitatie wilde doen (nog bezig was met de brief) en helaas merkte dat het formulier niet meer beschikbaar is. Maar dat ze tóch graag meegenomen wordt in de procedure.

Hoewel ik haar al meer dan een week aanspoorde ten aanzien van deze vacature, en ook had aangemoedigd bij een vorige vacature, lukte het haar niet om zelf heel daadkrachtig te zijn. Aan de motivatie ligt het niet (zo denk ik, en zegt ook mijn gevoel), maar zij wordt geblokkeerd door angsten. Vanmorgen een 'break down' gehad. 

Ik acht zelf een poging om in het doelgroepregister te komen nuttig, maar er worden erg weinig mensen toegelaten tot het register. Ondanks hun (enorme) arbeidsbeperking! 

Na het helpen van mijn vriendin had ik eerst een afspraak bij een kapster, en vervolgens bij een haptotherapeute. Ik zag hier, ondanks mijn eigen verlangen, tegenop. Het gesprek verliep positief. Ze ziet mogelijkheden om mij te helpen. Ik ga nog een andere therapeute bezoeken, en zal na die intake mijn keuze maken. 

Interessant/bijzonder vind ik wel dat ze vraagtekens stelde of ik wel een vorm van autisme heb. Omdat ik "te goed" communiceer. 

Mijn verwachting is, nu meer dan reeds het geval was, dat zo'n therapie werken is. Misschien wel erg zwaar werk.