Vaderdag in verpleeghuis

Vandaag mocht ik, nadat mijn vader (vanwege Alzheimer) op 18 mei jl. in een verpleeghuis is komen te wonen, eindelijk op bezoek in zijn kamer.

Ik was op 16 mei wel in die kamer geweest om er spullen naar toe te brengen (behalve een bed stond er toen niets) maar in de maand (weken!) daarna kon ik hem alleen maar zien als ik een afspraak maakte voor een hekbezoek.

Wat is dat afstandelijk. Letterlijk én figuurlijk. Bij een hekbezoek staat de bewoner van een verpleeghuis, bijvoorbeeld mijn vader, in de tuin van het verpleeghuis en de bezoeker, ik om maar een voorbeeld te stellen, buiten het erf. Beide personen staan achter een hek. Maar, niet achter hetzelfde hek! Tussen beide hekken zit 2 meter afstand.

Sinds 2 juni mag mijn moeder op bezoek, al was haar eerste bezoek op 5 juni. Vanaf 15 juni mogen mijn zusje en ik mijn vader bezoeken. Op 18 juni ging mijn zusje naar mijn vader, ik ben vandaag (Vaderdag) geweest.

Het was gezellig, maar het blijft lastig omdat mijn vader niet praat. Het is moeilijk communiceren. Vanmiddag geprobeerd of hij zijn gedachten en gevoelens op papier kan zetten. Dit lijkt nog niet te lukken, maar misschien schrijft hij de komende dagen lange verhalen en is volgende week zijn schrift vol.

Zondag 28 juni ga ik weer op bezoek bij mijn lieve papa.