Ik ben vanmiddag geïnspireerd geraakt om dit verhaal te schrijven door een ballenbak in een HEMA-winkel.
Een ballenbak is geen penitentiaire inrichting voor 'kakkers'. Je weet vast wel op wat voor types ik doel: mannetjes en vrouwtjes uit elitaire gezinnetjes. Zogenaamde gegoede families. Wezentjes die soms zó wereldvreemd zijn dat je denkt dat zij buitenaards zijn.
Niet opgegroeid in armoede maar wél aardappeleters. Die aardappelen zijn in hun keeltjes blijven steken. Wat goed te horen valt. Naast drie of vier voornamen hebben zij ook nog eens twee achternamen. Dat ze bij de burgerlijke stand een vermogen per letter betalen voor de inschrijving in het bevolkingsregister, dáár liggen zij op hun Gooise matrassen niet wakker van.
Deze elite maakt zich schuldig aan witte boorden criminaliteit, maar wordt hier zelden voor gestraft. Rechters en advocaatjes, niet die drankjes!, behoren immers tot het Old Boys én Girls netwerk? Als zij geen misdaad plegen dan doen zij wel iets anders onethisch, zoals een Maserati met chauffeur betalen van gemeenschapsgeld. Of van subsidies die voor een ander doel verstrekt zijn. Dat zo'n figuur niet snapt waarom dit een probleem is, is eigenlijk nog triester dan de actie! Het gezegde luidt: een hond heeft een baas, een kat heeft een dienaar. Ik voeg hier aan toe: een bal heeft een huisslaafje.
Wat voor Nederwiet zouden zij hebben gerookt dat hun geest zó verruimd is dat zij denken dat het normaal gedrag is? Hoe zouden deze blagen vroeger als peuters zijn geweest? Speelden zij met de andere kinderen in de ballenbak of zaten zij stilletjes in een hoekje te broeden op plannetjes om een nieuwe wereld orde te stichten?
Reacties
Een reactie posten