Thuis komen

Misschien een duet samen met mijn vriendin? Zij de zang- en ik de rapteksten? Eigen teksten, dat wel! Geen Diddy, P. Diddy, Puff Daddy of zoiets.

Zij is een uur geleden in het vliegtuig naar Nederland gestapt. Ik heb geen idee of het een rechtstreekse vlucht naar Eelde (Groningen) is. Mijn vermoeden is dat zij landt op Schiphol. Ach, als zij straks maar veilig thuis aankomt.

Thuis is haar eigen studiootje. Dat wij niet samenwonen is overigens niet vanwege mijn wwb-ui, correctie uitkering op basis van de participatiewet. Om wille van haar privacy doe ik hier verder geen mededeling over.

Als ze bij mij op bezoek is voelt dat (gek genoeg?) voor mij als thuiskomen. Dat wil zeggen: ik heb niet het gevoel dat ik thuis kom, want ik zat te wachten op haar, maar dat zij thuis komt.

Én, wanneer ik eens bij haar op bezoek ben (komt niet vaak voor) heb ik het gevoel dat ik thuis kom. Haar uitstraling, haar aura, zorgt voor heel veel warmte. Zij is met haar lachende gezicht, voorzien van een vrolijke glimlach, in staat om me op mijn gemak te stellen.

Die behoefte voelde ik tot enkele jaren geleden niet zo. De behoefte aan genegenheid kwam toen ik verliefd werd op een andere vrouw (ik kende mijn huidige vriendin toen nog niet!). Met genegenheid bedoel ik iets anders dan seks! Maar vanaf het moment dat ik mijn vriendin leerde kennen ... dat was een week nadat wij samen vakantiewerk hadden gedaan. (De eerste werkdag was overigens niet het moment waarop wij elkaar voor het eerst hebben ontmoet.)

Ik voel die behoefte, sinds er is vastgesteld dat ik A.S.S. heb, nog meer dan in de jaren die liggen tussen onze kennismaking én het moment dat ik te horen kreeg (bevestiging van mijn vermoeden) dat ik autisme heb.

Liefje, ik hou van je!