My girl

Wat een fijne, gezellige avond! Ja, woorden die niet concreet zijn. En dát voor iemand met autisme! ;) We (mijn vriendin en ik) zijn samen naar een wokrestaurant geweest. Ik trakteerde. Dit was om, meer dan 3 maanden te laat, alsnog mijn verjaardag met haar te vieren. Overigens zonder een materieel cadeau te hebben ontvangen. Haar gezelschap vergoedt heel veel.

Iedere keer probeer ik te vertellen wat ik voor haar voel, waar ik naar verlang en te vernemen hoe zij denkt over onze relatie. Dat was niet vaag of te onduidelijk, maar ik hou misschien te veel vast aan een 'droom', een verlangen?

Toen ik vertelde wat ik had geantwoord toen mijn psychologe had gevraagd wanneer er volgens mij sprake is van een relatie (3 zaken: alles met elkaar kunnen delen, wederkerig gevoel van liefde, intimiteit/seksualiteit), en dat er tot mijn spijt in onze relatie nog zeker 1 en, naar mijn idee zelfs 2 dingen, ontbreekt/ontbreken, zei mijn vriendin: "dat gaat er niet komen. In ieder geval voorlopig niet. En ik denk dat het heel lang gaat duren voor het komt, als het ooit komt. Want dat is niet mijn bedoeling/verlangen. Ik ken het gevoel overigens wél hoor. Ik heb ook vriendschappen gehad die voelden als een relatie maar niet meer waren dan goede vriendschapsrelaties."

Ofwel: wij kunnen alles met elkaar bespreken, steunen elkaar, leven met elkaar mee, houden van elkaar maar ... de liefde die ik voor haar voel (al wij nu, zo lang als wij elkaar kennen, verkering zouden hebben, met een opwindende seksuele relatie dan zou ik haar zonder meer ten huwelijk vragen) wordt door haar niet beantwoord. Zij voelt zich niet seksueel aangetrokken tot mannen, dus die intimiteit in de vorm van seks is niet iets wat op haar 'bucket list' staat.

Erg jammer maar, omdat ik het eigenlijk wel al wist, geen diep verdriet. Zo lang ik vrijgezel blijf, ben ik beschikbaar voor haar als partner. Echter ... ik hoef mij niet af te sluiten voor anderen uit angst om haar te kwetsen.