My A.S.S.

Het is Pasen, het feest van de wederopstanding. Mijn leven kenmerkt zich geregeld door vallen & opstaan.

Op Twitter kwam ik het plaatje tegen van de chocolade paashaas. Het deed mij denken aan A.S.S. Is dat typerend voor een autist?

Ik heb geen pijn in mijn A.S.S. noch doet A.S.S. mij pijn. Wél stemt het mij soms treurig. Dan ben ik even geknakt.

Al weet ik niet altijd of mijn treurige gevoel komt door mijn A.S.S. óf dat ik mijn liefje mis. Hoe dan ook: zo lang ik met de voeten op de grond blijf, zoals wortels in de grond, kom ik er vast weer bovenop. Zo is het tot nu toe steeds gegaan.