Keuzes
Naar aanleiding van "ik was blij met mijn MAVO-advies".
In groep 8 kreeg ik een HAVO-advies. Het had wel wat voeten in de aarde. Cijfermatig was er geen enkele discussie, maar er was (geheel terecht!) twijfel over mijn inzet.
Zelf twijfelde ik ook. Ik wilde wel graag HAVO doen maar vroeg mij ook af of de veilige route kiezen niet verstandiger was. Spijtig genoeg sprak ik hier nooit over, zelfs niet met mijn ouders. Had ik dat achteraf gezien maar wél gedaan.
Ik ging na de basisschool naar de brugklas van een lyceum. Daar zou ik dan HAVO of VWO kunnen gaan doen. Ja, leuk!
Maar omdat ik mijn huiswerk nooit deed bleef ik prompt zitten. Ach, ik mocht de brugklas overdoen. En vervolgens ik over naar de 2e klas.
Blijkbaar had ik nog steeds weinig opgestoken. Ik deed in de 2e klas nog steeds mijn huiswerk niet. Als jij altijd hetzelfde doet, behaal jij ook altijd hetzelfde resultaat. Ofwel: ik bleef weer zitten.
De schoolleiding ging in gesprek met mijn ouders. De uitkomst was dat ik de overstap maakte van HAVO 2 naar MAVO 3 aangezien mijn cijferlijst, rekenkundig (geen idee welke formule men hanteerde) in MAVO 2 had geleid tot een acceptabel rapport om over te gaan naar MAVO 3. Op elementaire vakken had ik in HAVO 2 toch een voldoende gescoord.
Ik moest echter aan het einde van MAVO 3 een vakkenpakket kiezen. Oei, dat ging snel! Nu zul jij denken "maar dat probleem had jij toch ook gehad als jij in de brugklas van een MAVO-school was begonnen?". En dan 1 jaar eerder. Ja, maar ... ik denk dat ik, door het hebben van minder "stress", de lessen van de diverse vakken met meer plezier had gevolgd. Én dus met minder twijfel een keuze zou maken. Of anders gezegd: wellicht andere conclusies hebben getrokken waardoor ik later misschien niet zou zijn vastgelopen terwijl dat nu wél is gebeurd.
Maar, dat zal ik nooit weten. Misschien heb ik de verkeerde keuzes ook wel gemaakt omdat ik toen al de stoornis had die pas in februari 2018 is vastgesteld: autisme spectrum stoornis.
Talen, programmeertalen, wiskunde (verhaalsommen & "puzzels"). Of ... kunst? Ik ben niet goed met mijn handen maar heb wel een creatief brein. Nu, jaren later, geniet ik echt wel van kunst. Muziek maken vond ik in de eerste 2 à 3 jaren van de middelbare school niet leuk. Maar op het hbo was er een sprankeltje dat zei "het zou leuk zijn als mijn rapteksten daadwerkelijk songteksten worden, en op vinyl worden uitgebracht". Het is er nooit van gekomen.
Bepaalde dingen komen wel terug. Vroeger (ik was ongeveer 10 jaar) wilde ik rechercheur worden. Nu lijkt mij dat opnieuw leuk. Ik geniet van series als NCIS en CSI.
Schrijven zal, denk ik, altijd een passie blijven. Maar of die passie leidt tot een betaalde baan? De politie zoekt regelmatig personeel. Dan krijgt "Gezocht!" een heel andere betekenis.
In groep 8 kreeg ik een HAVO-advies. Het had wel wat voeten in de aarde. Cijfermatig was er geen enkele discussie, maar er was (geheel terecht!) twijfel over mijn inzet.
Zelf twijfelde ik ook. Ik wilde wel graag HAVO doen maar vroeg mij ook af of de veilige route kiezen niet verstandiger was. Spijtig genoeg sprak ik hier nooit over, zelfs niet met mijn ouders. Had ik dat achteraf gezien maar wél gedaan.
Ik ging na de basisschool naar de brugklas van een lyceum. Daar zou ik dan HAVO of VWO kunnen gaan doen. Ja, leuk!
Maar omdat ik mijn huiswerk nooit deed bleef ik prompt zitten. Ach, ik mocht de brugklas overdoen. En vervolgens ik over naar de 2e klas.
Blijkbaar had ik nog steeds weinig opgestoken. Ik deed in de 2e klas nog steeds mijn huiswerk niet. Als jij altijd hetzelfde doet, behaal jij ook altijd hetzelfde resultaat. Ofwel: ik bleef weer zitten.
De schoolleiding ging in gesprek met mijn ouders. De uitkomst was dat ik de overstap maakte van HAVO 2 naar MAVO 3 aangezien mijn cijferlijst, rekenkundig (geen idee welke formule men hanteerde) in MAVO 2 had geleid tot een acceptabel rapport om over te gaan naar MAVO 3. Op elementaire vakken had ik in HAVO 2 toch een voldoende gescoord.
Ik moest echter aan het einde van MAVO 3 een vakkenpakket kiezen. Oei, dat ging snel! Nu zul jij denken "maar dat probleem had jij toch ook gehad als jij in de brugklas van een MAVO-school was begonnen?". En dan 1 jaar eerder. Ja, maar ... ik denk dat ik, door het hebben van minder "stress", de lessen van de diverse vakken met meer plezier had gevolgd. Én dus met minder twijfel een keuze zou maken. Of anders gezegd: wellicht andere conclusies hebben getrokken waardoor ik later misschien niet zou zijn vastgelopen terwijl dat nu wél is gebeurd.
Talen, programmeertalen, wiskunde (verhaalsommen & "puzzels"). Of ... kunst? Ik ben niet goed met mijn handen maar heb wel een creatief brein. Nu, jaren later, geniet ik echt wel van kunst. Muziek maken vond ik in de eerste 2 à 3 jaren van de middelbare school niet leuk. Maar op het hbo was er een sprankeltje dat zei "het zou leuk zijn als mijn rapteksten daadwerkelijk songteksten worden, en op vinyl worden uitgebracht". Het is er nooit van gekomen.
Bepaalde dingen komen wel terug. Vroeger (ik was ongeveer 10 jaar) wilde ik rechercheur worden. Nu lijkt mij dat opnieuw leuk. Ik geniet van series als NCIS en CSI.
Schrijven zal, denk ik, altijd een passie blijven. Maar of die passie leidt tot een betaalde baan? De politie zoekt regelmatig personeel. Dan krijgt "Gezocht!" een heel andere betekenis.
Reacties
Een reactie posten