Toeval
Heb jij er wel eens aan gedacht dat sommige van de beste dingen in het leven, inclusief ontdekkingen die jouw leven zullen bepalen, bij toeval gebeuren?
Hoewel ik veel over dingen nadenk heb ik hier nog niet over nagedacht. Tóch weet ik dat het zo is.
Voor een opleiding agogisch werk was het van belang om ervaring op te doen in het begeleiden van groepen. Omdat ik op mijn stageplek onvoldoende mogelijkheden had besloot ik om mij aan te melden als vrijwilliger (begeleider op kindervakantiekamp).
Het beviel zo goed dat ik het jaar daarna weer mee wilde. En in dat 2e jaar zelfs 2 weken (met een pauze van een week tussen de 1e en de 2e week).
Tijdens de 1e week had ik, samen met een jonge vrouw de leiding over een groep meisjes (8 tot en met 10 jaar). Die jonge vrouw is mijn vriendin.
Ik zou haar niet hebben ontmoet als ik mij nooit had aangemeld. Dan had ik ook niet gemerkt dat wij een ontzettend goede klik met elkaar hebben. Met haar wil ik samen zijn!
Zij studeert psychologie. Dit maakt dat zij, naast haar sociale karakter, goed in staat is om naar mij te luisteren én mij te steunen. Ik heb daar veel baat bij. Dus nóg zo'n fijne toevalligheid.
Had ik het vakantiewerk nooit gedaan, dan was ik bij een eventuele werkgever om voor mij onbegrijpelijke reden vastgelopen. Nu heb ik de afgelopen jaren wel gesolliciteerd (naar de functie van begeleider) maar werd ik niet aangenomen. Teleurstellend? Nee, bepaald niet. Want inmiddels weet ik dat ik niet geschikt ben voor deze functie. Ik kan leed van anderen moeilijk van mij af laten glijden. Dat is wel van belang in dat werk.
Toen ik tot de conclusie kwam dat ik toch geen begeleider/hulpverlener wil worden, rees de vraag: wat wil ik dan wél? Daar ben ik inmiddels achter: ik wil schrijven. Geen schrijver van poëzie of proza, of andere literaire werken. Ik wil reportages en verslagen schrijven. Verhalen over waargebeurde dingen. Ook al doet het mij pijn om het te schrijven, en wellicht jou om het te lezen.
Heel graag zou ik dat doen voor een online magazine (glossy, maar dan wél serieus!). In combinatie met vlog en podcast.
Hoewel ik veel over dingen nadenk heb ik hier nog niet over nagedacht. Tóch weet ik dat het zo is.
Voor een opleiding agogisch werk was het van belang om ervaring op te doen in het begeleiden van groepen. Omdat ik op mijn stageplek onvoldoende mogelijkheden had besloot ik om mij aan te melden als vrijwilliger (begeleider op kindervakantiekamp).
Het beviel zo goed dat ik het jaar daarna weer mee wilde. En in dat 2e jaar zelfs 2 weken (met een pauze van een week tussen de 1e en de 2e week).
Ik zou haar niet hebben ontmoet als ik mij nooit had aangemeld. Dan had ik ook niet gemerkt dat wij een ontzettend goede klik met elkaar hebben. Met haar wil ik samen zijn!
Zij studeert psychologie. Dit maakt dat zij, naast haar sociale karakter, goed in staat is om naar mij te luisteren én mij te steunen. Ik heb daar veel baat bij. Dus nóg zo'n fijne toevalligheid.
Had ik het vakantiewerk nooit gedaan, dan was ik bij een eventuele werkgever om voor mij onbegrijpelijke reden vastgelopen. Nu heb ik de afgelopen jaren wel gesolliciteerd (naar de functie van begeleider) maar werd ik niet aangenomen. Teleurstellend? Nee, bepaald niet. Want inmiddels weet ik dat ik niet geschikt ben voor deze functie. Ik kan leed van anderen moeilijk van mij af laten glijden. Dat is wel van belang in dat werk.
Heel graag zou ik dat doen voor een online magazine (glossy, maar dan wél serieus!). In combinatie met vlog en podcast.
Reacties
Een reactie posten