Amai, ikigai en zo

Wanneer heb jij voor het laatst stilgestaan bij de vraag wat jouw missie in het leven is? Zet voor deze oefening een potje van jouw favoriete (kruiden)thee en ga zitten met pen en papier.

Meestal drink ik koffie, maar ik heb besloten om in dit geval mij eens aan de opdracht te houden. Dat is niet altijd mijn sterkste kant. Zo kook ik met ingrediënten die ik in mijn voorraad- of koelkast heb liggen, in plaats van de dingen te kopen die ik volgens het recept op de verpakking nodig ben.

De een noemt dit creativiteit, de ander luiheid. Of ik oog heb voor detail is dan ook twijfelachtig. Zeker als jij je bedenkt dat ik scheutig ben met kruiden. Over smaak valt te twisten? Ik vind koken niet zo leuk. Dat komt omdat ik zelden voor gezelschap kook, en dat ontneemt mij het plezier c.q. de motivatie. Zelfs feedback als "dit smaakt nergens naar" is, voor mij, plezieriger dan dat ik tegen mezelf moet zeggen "jij hebt weer een heerlijk gerecht op tafel gezet". Of het komt omdat ik ASS blijk te hebben dat ik zo weinig gasten heb? Ach nee, ik nodig gewoon zelden iemand uit. Ga dan wel uit eten. Gemak dient de mens.

Thee, mijn vriendin drinkt dat veel vaker. Zij drinkt geen koffie. Of zij daarom rustig is? Of ben ik druk door allerlei prikkels? Geen mens is gelijk, dus wij ook niet. We zijn twee unieke persoonlijkheden die elkaar goed aanvoelen én aanvullen. Ondanks verschillende smaken is het heel gezellig om samen te ontbijten of, wat vaker voorkomt, te genieten van een high tea. Meestal in heel sobere mate. Zij is niet mijn partner maar wél de liefde van mijn leven.

Mijn missie? Ze is mijn missy, ik mis haar enorm als ze niet bij mij is. Volgens mij denk ik regelmatig na over mijn missie, maar het lukt mij niet om daar een antwoord op te vinden. Is koffie dan toch minder geschikt als je wilt nadenken dan thee? Of weet ik het gewoon niet? Moet ik gaan dromen of verzuip ik dan in mijn fantasieën?

Ik weet wél wat ik leuk vind: schrijven, basketball, Wie is de mol?, geocaching. Ik ben dol op katten, ben (mits warm weer!) graag in de buitenlucht, en het liefst in de natuur. Ook al ben ik naar mijn gevoel een stadsmens.

Ik kan mij prima in mijn eentje vermaken (nou ja ... ik treur wel vaak alleen op de bank vanwege het gemis aan mijn vriendin), maar vind het ook erg leuk om iets te doen samen met anderen. Bijvoorbeeld het begeleiden van kinderen op een vakantiekamp.

De kinderen krijgen ieder een boekje. Ik vind het erg leuk om daar iedere dag iets in te schrijven. Helaas ontbreekt de tijd om dit samen met de kinderen te doen. Al denk ik ook dat de kinderen moeite hebben met stilzitten en zich te concentreren op hun boekjes. Mij lukt dat prima. Een typisch kenmerk van autisme.

Tijdens zo'n kamp is het onwijs gezellig om aan het einde van de dag, onder het genot van een kop thee, met andere medewerkers de dag te bespreken. En enthousiast de plannen voor de volgende dag door te nemen.

Mijn missie is wellicht het verzorgen van activiteiten voor én met kinderen, en hen te begeleiden als ik hen daar verslagen over laat schrijven.